Obrona w sprawach karnych – prawa oskarżonego

Oskarżony i podejrzany (tj. osoba, której prokurator przedstawił zarzuty) ma prawo do obrony. Ma prawo przyznać się do popełnienia czynu, ale i się nie przyznać bez podania przyczyn. Może składać wyjaśnienia (tj. opowiedzieć do protokołu o okolicznościach faktycznych sprawy), ale także bez podania przyczyn odmówić składania wyjaśnień lub odpowiedzi na pytania. Jeśli jest obecny przy przesłuchaniu świadka/biegłego – może mu zadawać pytania, a także składać oświadczenia co do każdego przeprowadzonego dowodu. Sam może także zgłaszać wnioski dowodowe – o przesłuchanie świadków, opinie biegłych, oględziny miejsc, eksperymenty procesowe, dowody z dokumentów i wszelkie inne. Choć prawo polskie przewiduje tzw. domniemanie niewinności, co oznacza, że to oskarżyciel na udowodnić winę, a nie oskarżony swoją niewinność – to jednak warto podjąć aktywna obronę i obalać tezy oskarżyciela. Szczegółowe informacje dostępne są w kancelarii. Każdy podejrzany (oskarżony) może ustanowić obrońcę. W tym celu należy podpisać upoważnienie do obrony. Jeśli oskarżony jest tymczasowo aresztowany, może uczynić to inna osoba. Obrońca ma prawo brać udział we wszystkich czynnościach, w których może uczestniczyć oskarżony, składać w jego imieniu wnioski (np. o uchylenie aresztu), uczestniczyć w posiedzeniach i rozprawach sądowych, przeglądać akta sprawy, odwiedzać oskarżonego w areszcie.